“เข้าพรรษา” แปลว่า “การพำนักในฤดูฝน”เป็นช่วงเวลาที่พระภิกษุต้องจำพรรษาอยู่ประจำณ ที่ใดที่หนึ่งตลอด ๓ เดือนในฤดูฝนตั้งแต่ แรม ๑ ค่ำ เดือน ๘ ถึงขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑ตามพระวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้เพื่อป้องกันการรบกวนพืชผลของชาวบ้านเปิดโอกาสให้พระภิกษุได้ ฝึกตน และเจริญภาวนา … ในยุคต้นพุทธกาล ยังไม่มีการกำหนดเข้าพรรษาพระภิกษุจาริกไปยังที่ต่างๆ ตามโอกาส โดยไม่เว้นฤดูฝนซึ่งทำให้บางครั้งเผลอเหยียบข้าวกล้า หรือพืชผลของชาวบ้านโดยไม่ตั้งใจ จนเกิดความไม่พอใจในหมู่ชาวบ้านพระพุทธเจ้าไดรับฟังอย่างเมตตาจึงทรงบัญญัติให้พระภิกษุ “อยู่ประจำที่” ในช่วงฤดูฝนนี้ พระองค์ไม่ได้ทรงกำหนดไว้เพียงเพื่อแก้ปัญหาเท่านั้นหากยังทรง เปลี่ยนสถานการณ์เป็นโอกาสให้พระภิกษุใช้เวลานี้ ฝึกสมาธิ ศึกษาธรรมะและถ่ายทอดพระธรรมวินัยแก่กันและกัน … แม้การจำพรรษาจะเป็นหน้าที่ของพระภิกษุแต่พุทธศาสนิกชนผู้มีจิตศรัทธา ก็มักร่วมตั้งการปฏิบัติเช่นกันเช่น ให้พรรษานี้ เป็น “พรรษาแห่งปัญญา” ด้วยกันเทญ
